مگسهایی که از گاو، اسب، گوزن و انسان ها تغذیه میکنند: مگس اسبی و گوزنی (horse/deer flies)
مگس اسبی[1] یا خرمگس، مگس نسبتاً بزرگ و سنگینی است، که گونههای بزرگ آنها حدود 2.5 سانتیمتر طول دارند. بیشتر مگسهای گوزنی [2]یا خرمگس زرد کمتر از 1.3 سانتیمتر طول دارند. بالهای مگس اسبی شفاف یا کمی برنزه هستند، در حالی که بالهای مگس گوزنی دارای الگویی با لکههای قهوهای یا سیاه است.
مادهها تنها زمانی که به دنبال خون میگردند، روی حیوان یا اطراف آن یافت میشوند. نرها از شهد گیاهان تغذیه میکنند. بسته به گونه، لاروها معمولاً در گل و لای کنار رودها، برکه ها، راه آبهای کنار جاده، نمکزارها یا مناطق پر آب مزارع برنج یافت میشوند. تعداد کمی از گونهها ممکن است در خاکهای مرتعی یا در بستر برگ زیر درختان رشد کنند. ما در مورد چرخهی زندگی این مگسها اطلاعات زیادی نداریم اما بهنظر میرسد در بسیاری از موارد یک تا 3 نسل در سال وجود دارد. مگسهای بالغ عمر طولانی دارند و برخی از آنها در طول تابستان حضور خواهند داشت. این مگسها مانند پشهها خون نمیمکند بلکه با ایجاد برش به وسیلهی قطعات دهانی خود پوست را زخمی کرده و با استفاده از بخشی از قطعات دهانی اسفنج مانند، خون جذب میشود. نیش مگس اسبی و گوزنی برای حیوان میزبان بسیار آزاردهنده است. از آنجایی که این مگسها تحرک بالایی دارند و زمان کمی را روی حیوان سپری میکنند، کنترل آنها اگر غیرممکن نباشد بسیار دشوار است.
شپشهای مکنده
هجوم شپش به گاوها معمولاً در فصل زمستان اتفاق میافتد، زمانی که استرس ناشی از سرما و آلودگی به شپش میتواند منجر به رشد ضعیف گوسالههای جایگزین یا کاهش تولید شیر در حیوانات بالغ شود. با این حال تعداد بسیار کمی شپش ممکن است در ماههای گرم سال روی حیوان حضور داشته باشند. با سرد شدن هوا در پاییز، تولیدمثل افزایش مییابد و تا بهار سال بعد، تعداد شپشها در شرایط کنترل نشده بسیار زیاد میشود. شپش در تمام مراحل زندگی روی حیوان یافت میشود. مادهها تخمهای بشکهای شکل (nits) خود را به ساقه مو میچسبانند، جایی که معمولاً 10 تا 14 روز طول میکشد تا از تخم بیرون بیایند. شپشهای نابالغ به محض خروج از تخم شروع به تغذیه میکنند و به طور مکرر به تغذیه ادامه میدهند. آلودگی به شپش معمولاً روی سر، گردن و کتف یا در امتداد سطوح داخلی پاها دیده میشود، هرچند یکی از گونهها از پایه دم حیوان، تغذیه میکند.
مگس پاشنه یا لارو گاوی ( Heel flies or cattle grubs)
این مگس به اندازهی اواسط دهه 1960 رایج نیست، اما هنوز هم گاهی اوقات آلودگی با آن رخ میدهد. تخمها در بهار روی موهای پای حیوان میزبان قرار میگیرند. تخمها در عرض 2 تا 4 روز باز میشوند و لاروهای جوان یا لارو گاوی[1] به داخل بدن فرو میروند و از طریق بافت همبند حیوان میزبان مهاجرت میکنند. روند مهاجرت در نهایت با تشکیل یک تورم[2] در پشت حیوان در بهار بعد به پایان میرسد. تقریباً در نیمهی این فرآیند، لاروها در ناحیه مری جمع میشوند و ممکن است به مدت 6 تا 10 هفته در این ناحیه باقی بمانند. این بازهی زمانی به احتمال زیاد در پاییز و اوایل زمستان است. مهم است که اقدامات کنترلی را قبل از تجمع در بافت همبند مری اعمال کنید. اگر تعداد زیادی لارو با استفاده از داروی ضد کرم در مری کشته شوند، فرآوردههای جانبی ناشی از ازبین رفتن لاروها ممکن است سلامت حیوان میزبان را به خطر بیندازند. بنابراین، توصیه می شود که درمان قبل از مهر ماه انجام شود.
جربها
دو گونه از جربها ممکن است در حیوانات شیری، به ویژه حیوانات بالغ و گوسالهها که در شرایط محدود هستند رخ دهد. جرب Chorioptic احتمالاً رایج ترین شکل جرب در گاو و نشخوارکنندگان کوچک است. ممکن است اولین ضایعات را در ناحیه دم یا پاها و سپس در سایر نقاط بدن مشاهده کنید. جرب دیگر، Sarcoptes، عامل ایجاد گال، نیز ممکن است در حیوانات شیری رخ دهد، اما کمتر از جرب کوریوپتیک شایع است. اولین ضایعات معمولاً روی سر و گردن هستند و از این ناحیه به سایر نقاط بدن گسترش مییابند. در مورد گال، علائم معمولاً به صورت نواحی ضخیم شده پوستی ظاهر میشوند که منجر به چینهای کوچک پوست روی گردن میشود. برای رفع خارش ناشی از جربها، حیوان خود را به اشیاء میمالد در نتیجه مقداری از موها کنده میشوند. جرب کوریوپتیک باعث زبر به نظر رسیدن پوست میشود و با ایجاد پوسته، پوست ضخیم میشود. گاهی هم پوست مرطوب به نظر میرسد. اگر مشکوک به آلودگی به جرب از هر نوعی هستید، برای تشخیص و درمان با دامپزشک خود مشورت کنید.
مطالعه قسمت قبلی
مطالعه قسمت بعدی
منبع:
[1] cattle grub
[2] warble
[1] Horse flies
[2] deer flies