ساخت بستر

ساخت کمپوست برای تجزیه­‌ی مواد آلی و تولید دی اکسید کربن، آب و گرما به میکروارگانیسم‌­ها متکی است. در بستر کمپوست، کود، ادرار و بستر اضافه شده مواد مغذی مورد نیاز برای فرآیند کمپوست سازی (کربن، نیتروژن، رطوبت و میکروارگانیسم‌­ها) را فراهم می­‌کند.

وارد کردن مداوم و تعادل اکسیژن، کربن و نیتروژن و کنترل رطوبت برای رسیدن به نتیجه لازم است. اکسیژن در ساخت کمپوست از زیر و رو کردن بستر و هوایی که در سطح بستر پخش می­‌شود، حاصل می­‌شود. سطح بستر باید نرم باشد تا نفوذ هوا را بیشتر کند. وقتی  میکروارگانیسم‌­ها با نسبت متعادل رشد کنند، گرمای کافی برای خشک شدن بستر و ادامه­‌ی روند ساخت کمپوست تولید می­‌کنند که  منجر به کاهش عوامل بیماری زا، لارو مگس‌­ها و بذر علف‌­های هرز می‌شود. هنگامی که بستر کمپوست به خوبی عمل می‌­کند، سطح بستر خشک و نرم به نظر می­‌رسد (تصویر 44). هنگامی که بستر به خوبی عمل نمی­‌کند، سطح آن مرطوب و حجیم به نظر می­‌رسد (تصویر 45).

تصویر 44) این تصاویر نمونه­‌هایی از فرآیند­های ساخت کمپوست با عملکرد مناسب است. مواد خشک و نرم است.

تصویر 45) این عکس‌­ها نشان دهنده‌­ی بسترهای کمپوست با رطوبت بیش از حد هستند. به انبوه مواد، عدم یکنواختی و رطوبت قابل مشاهده توجه کنید.

دمای بستر 

دمای بستر گواه خوبی بر میزان فعالیت میکروبی است. دما در نزدیکی سطح بستر به دمای هوا نزدیکتر است، زیرا رطوبت، تبخیر و حرکت هوا گرما را پراکنده می­‌کند. با این حال، دمای سطح بستر در زیر گاو در حال استراحت افزایش می­‌یابد. تولیدکنندگان باید دمای بستر را در حدود 30-15 سانتی‌متر زیر سطح بستر با یک دماسنج بلند اندازه بگیرند. دمای ایده‌آل بستر بین 60-43 درجه سانتی گراد است (تصاویر 46 و 47).

اگر دماسنج در دسترس نباشد، می­‌توانید گرمای مواد را (در 30 سامتی متر زیر سطح) با دستان برهنه احساس کنید. اگر بستر در لمس  خیلی گرم باشد، دما احتمالاً به اندازه­‌ی کافی بالاست (بیش از 43 درجه سانتی گراد). به خصوص در صبح، كمپوستي كه به درستی در حال گرم شدن است، ممكن است حتي بخار هم توليد كند (تصویر 48).

وقتی دما بیش از 65 درجه سانتی گراد باشد، ممکن است درجه حرارت سطح تا حدی افزایش یابد و خوابیدن روی بستر برای گاو­ها ناخوشایند باشد. دمای بالا نشان می­‌دهد که مواد آلی به سرعت در حال تجزیه هستند و احتمالاً باکتری­‌های مفید در حال کشته شدن هستند. هنگامی که دما پایین است، فرآیند کمپوست شدن بسیار کند صورت می­‌گیرد. دلایل معمول کند بودن کمپوست سازی شامل اکسیژن ناکافی ناشی از زیر و رو کردن، رطوبت زیاد یا اتلاف گرمای زیاد در زمستان است.

رطوبت بستر

کود، ادرار و فعالیت میکروبی باعث تولید رطوبت می‌­شوند. در حالت ایده آل، میزان رطوبت باید بین 45 تا 55 درصد باشد، اما اگر بین 40 تا 60 درصد باشد، همچنان می‌­توان موفقیت چشمگیری کسب کرد. زمانی که رطوبت خیلی کم باشد، میکروب‌­ها آب کافی نخواهند داشت و کمپوست بسیار خنک خواهد بود و در نتیجه سرعت فرآیند ساخت کمپوست بسیار کند خواهد شد. اگر سطح رطوبت بسیار بالا باشد، اکسیژن در بستر کم خواهد بود و سرعت تجزیه‌­ی میکروبی، فرآیند کمپوست­‌سازی و تولید گرما بسیار کند خواهد بود.

به عنوان یک بررسی ساده­ برای کنترل رطوبت، می‌­توانید یک مشت بستر را بگیرید و آن را فشار دهید. اگر آب خارج شود یا قطرات آب چکه کند یا قطره‌­ی آب بر روی سطح آن ظاهر شود، بستر خیلی مرطوب است. این نشان دهنده­‌ی این است که بستر خشک جدید باید به بستر اضافه شود. اگر فرد نتواند با مواد بستر یک گلوله درست کند، بسته خیلی خشک است. هنگامی که مواد بستر به میزان زیادی اضافه شده باشد، ممکن است این حالت ایجاد شود.

به طور کلی، هنگامی که بستر نرم است، دما بیشتر است. زیرا هوا فعالیت میکروبی را تقویت می­‌کند. هنگامی که بستر متراکم شده و رطوبت بیش از حد دارد، کاهش دما را مشاهده خواهید کرد. علاوه بر این، رطوبت بیش از حد باعث می‌شود که بستر و کود به راحتی به پوست و پستان گاو بچسبند.

دمای بیش از حد زیاد در بستر کمپوست (بیش از 65 درجه سانتی گراد) زمانی اتفاق می‌­افتد که فعالیت میکروبی به دلیل وجود ماده‌­ی آلی قابل هضم و رطوبت، نزدیک به انتهای حد پایین رنج مطلوب باشد. در این شرایط، بستر آب کافی برای خنک سازی از راه تبخیر ندارد. کمبود آب ممکن است در هنگام کم شدن تراکم گاوها یا در صورتی که جریان هوا بسته را سریع­تر خشک می‌­کند و یا در هوای گرم و خشک اتفاق بیفتد.

در حالت ایده آل، نسبت کربن به نیتروژن برای حداکثر میزان ساخت کمپوست باید بین 25: 1 تا 30: 1 باشد. مواد جدید بستر­ها، علاوه بر جذب آب، به دستیابی به این نسبت نیز کمک می­‌کنند. اگر می­‌توانید بوی آمونیاک را در جایگاه استشمام کنید، احتمالاً نسبت کربن به نیتروژن زیر 25: 1 است.

تصویر 46) اندازه‌گیری مکرر دما برای نظارت بر نتیجه­ بخشی ساخت کمپوست مهم است.

1. نمونه­‌ای از گرم شدن مناسب کمپوست با دمای مناسب و مواد خشک.
2. نمونه­‌ای از گرم شدن مناسب کمپوست با دمای بالا و مواد خشک.
3. نمونه‌­ای از کمپوست که بیش از حد مرطوب است و دمای کافی ندارد.
4. نمونه‌­ای از کمپوست که بیش از حد خشک است و دمای کافی ندارد.

تصویر 47) یک دماسنج اختصاصی با قابلیت دسترسی آسان توصیه می­‌شود.

تصویر 48) به خصوص در صبح، كمپوستي كه به درستی در حال گرم شدن است، ممكن است حتي بخار توليد كند.

خواندن قسمت قبلی

دریافت فایل اصلی مقاله