بستر جدید (20-10 سانتی متر) باید قبل از این که افزایش رطوبت به حدی برسد که گلوله‌های محکم تشکیل شود، به بستر اضافه شود. صبر کردن برای چسبیدن بستر ممکن است خیلی دیر باشد. دفعات افزودن بستر به میزان تبخیر، میزان کود و ادرار تولید شده، فصل، دمای محیط و رطوبت محیط بستگی دارد. به طور کلی، بسترهای جدید هر یک تا شش هفته اضافه میشوند. بعضی از تولیدکنندگان مقدار کمتری بستر اما طی دفعات بیشتر اضافه می‌کنند. در هوای مرطوب یا در صورت تراکم بالای جایگاه، ممکن است از بستر بیشتری استفاده شود.
برای نتایج مثبت، کنترل رطوبت و زیر و رو کردن بستر به میزان دو بار در روز حیاتی است. میزان رطوبت باید بین 40 تا 60 درصد باشد. در صورتی که رطوبت نامناسب قبل از شروع کاهش دما تشخیص داده نشود، بستر کمپوست می تواند از تعادل خارج شود. این امر باعث بهداشت ضعیف گاو و افزایش خطر ورم پستان محیطی میشود. استفاده از “تست فشار دادن با دست” به تشخیص رطوبت بستر کمک می کند. در صورت مناسب نبودن رطوبت بستر، افزودن بستر، کاهش تعداد گاو و افزایش زیر و رو کردن برای بهبود خشک شدن و هوادهی، لازم است.
مواد بستر
تراشه‌های چوب خشک و ریز یا خاک اره، ترجیحاً از کاج یا سایر چوب‌های نرم به عنوان مواد بستر انتخابی در جایگاه‌ها با بستر کمپوست پیشنهاد میشود (تصویر 57). چوب خرد شده (تصویر 58) کمتر مطلوب است. تراشه‌های چوب با لبه‌ی تیغدار سطح صافی دارند که آب کمتری نسبت به خاک اره سطوح خشن، در خود نگه میدارد. چوبی که با خرمن‌کوب یا چکش خرد شده باشد، ممکن است دارای لبه‌های تیز مانند خلال دندان باشد که میتواند به گاو آسیب برساند.
خاک اره خشک شده در کوره ترجیح داده میشود. اما تا زمانی که مقدار رطوبت خاک اره هنگام اضافه شدن به بستر کمتر از 18 درصد باشد، بسته عملکرد خوبی دارد. خاک اره تازه معمولاً مرطوب است و ممکن است باکتری‌های Klebsiella داشته باشد. در صورت استفاده از خاک اره تازه، مقدار بیشتری خاک اره مورد نیاز است. زیرا خاک اره تازه دارای رطوبت بیشتری نسبت به خاک اره خشک شده در کوره است. این میزان آب بیشتر، میزان جذب را کاهش می‌دهد. از مصرف چوب سرو باید خودداری کرد. زیرا حاوی روغن و مواد آلی است که فعالیت میکروبی را مهار میکند. ثابت شده است که چوب گردوی سیاه باعث ایجاد laminitis در اسب میشود، اگرچه هیچ تحقیقی در این مورد در خصوص گاوهای شیری صورت نگرفته است.
اندازه‌ی ذرات بستر مخصوصاً برای تنظیم فعالیت میکروبی حائز اهمیت است. همزمان، مقدار بالای لیگنین موجود در این مواد مقداری مقاومت در برابر تجزیه میکروبی ایجاد میکند که باعث ماندگاری بیشتر آن میشود. خاک اره خشک شده در کوره، مادهای ریز و درشت است که نسبت مناسبی از سطح به حجم را فراهم میکند که به راحتی شخم زده میشود و مایعات را به خوبی جذب میکند. مواد بستر جایگزین با ذرات بزرگ به خوبی عمل نمیکنند و باید به خوبی خرد شوند (تصویر 59). در مطالعات اولیه، چوب ذرت فرآوری شده، کاه سویا یا کاه درخت کتان که با صافی 2 سانتی متری آسیاب شده و خورد شده اند، عملکرد خوبی داشتهاند. این مواد ریز ممکن است با خاک اره مخلوط شوند تا ذخیرهی خاک اره گسترش یابد. ساقه‌های بلند ذرت، ضایعات یونجه و جو دو سر، جو و کاه گندم تمایل به نگهداری بیش از حد آب دارند، زیرا به آرامی خشک میشوند. علاوه بر این، اگر پوشش سطح مومی خارجی روی کاه گندم باقی بماند، آب به آرامی جذب میشود. اگر به تناوب از این مواد دربستر استفاده می‌کنید، به سختی می‌توانید بسته را هم زده و هوادهی کنید، یا ممکن است یک حالت خمیری یا تکه مانند ایجاد کنید.
تصویر 57) خاک اره از
- چوب اره شده
- چوب رنده شده و
- مخلوط
تصویر 58) تراشه‌های چوبی تولید شده با چکش با تیغه‌های تیز (چپ) و چکش کند (راست)
تصویر 59) کاه خرد شده (سمت چپ) در مقایسه با کاهی که از طریق آسیاب چکشی با صفحه 0.75 اینچی (سمت راست) سوراخ شده، در بستر کمپوست به خوبی عمل نخواهد کرد.
مدیریت در زمستان
مدیریت بستر کمپوست در زمستان از همه چالش برانگیزتر است و بیشترین میزان بستر را می‌طلبد. توده‌های کود ممکن است در طول شب یخ زده و در روز ذوب شوند. وقتی رطوبت بسته از حد قابل قبول فراتر رود، بسیاری روش‌های مدیریتی خود را برای افزودن مکرر لایه‌های نازک بستر تازه برای خشک و تمیز نگه داشتن گاو تغییر می‌دهند. مصرف بستر در زمستان معمولاً دو تا سه برابر بیشتر از تابستان است. از آنجایی که خاک اره به طور کلی در ماههای تابستان بیشتر در دسترس است، اما نیاز به آن در ماههای زمستان بیشتر است، ساخت یک مرکز برای ذخیره سازی خاک اره میتواند مفید باشد (تصویر 60).
تصویر 60) اختصاص محلی برای ذخیره سازی خاک اره به خشک نگه داشتن آن کمک میکند و ذخیره سازی برای زمان‌های مصرف زیاد یا کمبود آذوقه را امکان پذیر میکند.
سطح پاتوژن‌ها
حتی هنگامی که فرآیند ساخت کمپوست به خوبی عمل میکند، میزان باکتری‌های آسیب زا در جایگاه با بستر کمپوست زیاد است. تحقیقات مینه سوتا نشان داد که تعداد زیادی (بیش از 9.1 میلیون سلول درهر سی سی) پاتوژن ایجاد کننده‌ی ورم پستان در سطح بستر کمپوست، از جمله کلی فرم، گونه‌های استافیلوکوک محیطی و باسیل وجود دارد. واکسیناسیون گاوها با واکسن E. coli در اینجا ممکن است مفید باشد.
گروه‌بندی
در جایگاه‌های بزرگ کمپوست، گروه‌بندی گاوها ضروری است و گروه‌ها باید 150 راسی باشند (تصویر 61).
تصویر 61) این جایگاه دارای یک مانع بتنی برای تفکیک جایگاه به دو گروه مدیریتی است. علاوه بر این، یک راهروی باریک برای مشاهده گاو به جایگاه اضافه شده.
خواندن ادامه در قسمت بعدی
خواندن قسمت قبلی
