خوراک، آب و راهروها
برای بهبود عملکرد و وضعیت سلامت دام، آب و خوراک باید به راحتی و همیشه در دسترس دام باشد. فضای خوراک‌دهی میتواند در داخل جایگاه یا در زیر یک سقف جداگانه در بیرون از جایگاه قرار داشته باشد که فضای خوراک‌دهی داخل جایگاه به منظور تشویق به مصرف بیشتر خوراک، ارجح است. در صورت استفاده از آخور و آبشخور جداگانه، اگر فاصله از 91 متر بیشتر باشد، گاوها استراحت را بر حرکت ترجیح می‌دهند. تولیدکنندگان باید حداقل 76-60 سانتی‌متر فضا برای آخور به ازای هر گاو، یک متر فضا پیرامون مخزن آب برای هر 15 تا 20 گاو و حداقل دو جایگاه آب جداگانه در هر جایگاه در نظر بگیرند. تلاش برای ایجاد تاسیساتی با هزینه‌ی کم نباید منجر به کاهش دسترسی به خوراک و آب شود.
عرض راهروهای بتنی خوراک باید 5-4 متر بوده و (تصویر 16) قابلیت دسترسی به بسترهای کمپوست که هر 15 متر و در هر انتهای راهرو را داشته باشند (تصویر 17 و 18). معمولاً زمانی که گاوها چند راه ورودی در طول فضای استراحت مستطیلی شکل داشته باشند، به طور موثرتری از فضای استراحت استفاده می‌کنند. اگر گاوها یک راه ورودی تنگ داشته باشند، به علت ازدحام گاوها، ممکن است محیطی مرطوب و کثیف ایجاد شود. علاوه بر این، گاوها کمتر در جایگاه پخش میشوند. راهروی خوراک واقع در طول جایگاه یا در هر دو سمت، به گاوها اجازه می‌دهد تا بدون طی کردن مسافت طولانی، به آب و غذا دسترسی داشته باشند (تصویر 19).
فنها و مه‌پاش‌هایی که در امتداد آخور قرار می‌گیرند، باعث خنک شدن بهتر گاوها و افزایش مصرف خوراک میشوند (شکل 20 و 21). از آن جایی که گاوها بیشتر در اطراف خوراک و آب، دفع ادرار و مدفوع دارند، باید فقط در سمت راهرو به آبخوری دسترسی داشته باشند. دسترسی به آبخوری فقط در سمت راهرو، رطوبت اضافی در بسترها را به حداقل می‌رساند و آب را تمیزتر نگه می‌دارد. همچنین با تغییر ارتفاع بستر نیازی به تغییر ارتفاع آبخوری نیست (تصویرهای 22 تا 24).
کود و ادرار در راهروی خوراک باید روزانه جمع شوند و ممکن است لازم باشد جدا از کمپوست به شکل مایع مدیریت شوند. کود مایع به محل ذخیره‌ی مخصوص خودش احتیاج دارد. گزینه‌ی دیگر استفاده از کف شکاف‌دار در راهروی خوراک با ذخیره کود در زیر است. قبل از شروع ساخت و ساز، تولیدکنندگان باید برای آگاهی از سازه‌های ذخیره‌ی کود و نیازهای برنامه، با آژانس محیط زیست ایالتی یا قسمت‌های ترویجی مربوطه مشورت کنند.
تصویر 15) گزینه‌های بالابرنده‌ی مانع شامل A) کابل فولادی، B) لوله، C) پنل فنس، D) الوار چوبی و E) گاردریل بزرگراه می‌باشد.
تصویر 16) راهروهای عریض حرکت گاو را بهبود می‌بخشد و خطر آسیب دیدن گاو را به حداقل می‌رساند و امکان دسترسی به آب و خوراک را می‌دهد.
تصویر 17) ورودی‌ها همیشه مرطوبترین مناطق جایگاه هستند. ورودیهای عریض، اندازه‌ی این مناطق مرطوب را افزایش می‌دهند. علاوه بر آن، دسترسی گاوها به بسته را از انتهای کوتاه جایگاه که ممکن است به منطقه‌ی مرطوب برسد، فراهم می‌کنند.
تصویر 18) برای به حداقل رساندن رطوبت، باید ورودیهای باریک و متعدد در امتداد ضلع طولانی جایگاه ساخته شوند. ورودی‌ها باید با فاصله‌ی 50 فوت از هم ساخته شوند.
تصویر 19) ریختن غذا با ماشین از کنار یا داخل آخور ممکن است با (A) یا بدون head lock ها (B وC) صورت گیرد.
تصویر 20) فن‌هایی که در امتداد آخورها قرار می‌گیرند، برای به حداقل رساندن اثرات استرس گرمایی و افزایش مصرف خوراک مفید هستند.
تصویر 21) مه‌پاشها در امتداد آخور، همراه با فنها، هنگامی که شاخص رطوبت دما بیش از 68 باشد، باعث خنک کردن بیشتر گاوها میشوند.
تصویر 22) دسترسی کافی به آب، حیاتی است. بیشتر بسترهای کمپوست توصیه‌های مربوط به فضای لازم برای آب را برآورده نمی‌کنند. این سیستم بدون دسترسی دادن از بسته، آب کافی برای گاوها را فراهم میکند.
تصویر 23) هنگامی که گاوها می‌توانند از بسته به آبخوری‌ها دسترسی پیدا کنند، مناطق پیرامون آب معمولاً خیس و مملو از باکتری است. افزایش رطوبت آبخوری‌ها و جمعیت گاوها، نتیجه‌ی خوب کمپوست را مختل میکند.
تصویر 24) این جایگاه دارای یک لوله‌ی زهکشی با آب روان در تمام طول و مقابل راهروی خوراک است.
اندازه‌ی بستر کمپوست
راهنمای تعیین اندازه جایگاه با بستر کمپوست در جدول 1 آمده است. اول، باید تصمیم گرفته شود که چه میزان فضا برای هر دام اختصاص داده می‌شود. به طور کلی، منطقه‌ی بسته باید حداقل 9 متر مربع فضای استراحت برای هر گاو فراهم کند (8 متر مربع برای نژاد جرسی). میزان بستر به ازای هر گاو برای هر 12 لیتر افزایش تولید شیر در روز، باید یک مترمربع افزایش یابد. زیرا این گاوها به دلیل مصرف آب و خوراک بیشتر، ادرار و کود بیشتری تولید می‌کنند. در تأسیسات گاوهای ویژه، تولیدکنندگان باید یازده متر مربع فضای استراحت در نظر بگیرند.
جایگاه شلوغ به دلایل زیر (تصویر 25) منجر به افزایش بیش از حد رطوبت بستر، افزایش گاوهای کثیف و شمارش سلولهای سوماتیک می‌شود:
- کود و ادرار بیشتری تولید می‌شود که باعث می‌شود سطح رطوبت بستر بیش از حد بالا رود و روند کمپوست شدن به طور قابل توجهی کند شود.
- انباشتگی طبیعی مواد بستر افزایش می‌یابد که باعث کاهش عبور جریان هوا در بستر می‌شود.
- میزان آلودگی مدفوع (non-ag Streps و coliforms) در فضای استراحت افزایش می‌یابد، که میتواند منجر به بروز بیشتر ورم پستان محیطی شود.
جدول 1) محاسبه ابعاد جایگاه با بستر کمپوست
جوابهای نمونه
ورودیهای نمونه
فرمول
محاسبه
مرحله
10000 فوت مربع
100×100
RC x NC
مساحت بسته مورد نیاز
1
200 فوت مربع
12/(24×100)
((MC x NC)/12
طول جایگاه
2
50 فوت
10000/200
RPA/BL
عرض بسته
3
63 فوت
50+12+1
PW + FAW + EW
عرض کل جایگاه
4
12600 فوت مربع
63×200
TBW X BL
مساحت کل جایگاه
5
راهنما : BL = طول جایگاه
؛ EW= دیوارهای خارجی ؛ FAW= عرض راهروی خوراک؛ MC= فضای آخور / گاو؛ NC= تعداد گاوها؛ PW= عرض بسته؛ RC= فضای استراحت/ گاو؛ RPA= مساحت بسته مورد نیاز؛ TBW= عرض کل جایگاهمثال : RC= 100 sq ft/cow، MC= 24
in/row، FAW=12 ft، EW= 1
ft
تصویر 25) شایعترین علت عدم موفقیت بستر کمپوست، تراکم بالای دام است. فراهم کردن محل استراحت کمتر از 100 فوت مربع به ازای هر گاو، مشکل ایجاد خواهد کرد. مقدار رطوبت تولید شده از طریق ادرار و کود بسیار زیاد است.
خواندن ادامه در قسمت بعدی
دریافت فایل اصلی مقاله
