انتخاب محل احداث و مصالح
مانند دیگر تجهیزات صنعت گاو شیری، انتخاب محل احداث بسیار مهم است. برای به حداکثر رساندن تهویه‌ی طبیعی، جایگاه باید در محلی قرار بگیرد که از وزش باد غالب تابستانی و آفتاب بهره‌مند شود. باید اطمینان حاصل شود که جایگاه به اندازه کافی دور از جایگاههای دیگر، سیلوها یا ساختمان‌ها قرار گرفته است (تصویر 6).
تهویه‌ی جایگاه باید به هوای تازه اجازه‌ی عبور دهد. زیرا بسترهای کمپوست گرما و رطوبت اضافی تولید میکنند که باید از جایگاه خارج شود. این مسئله خصوصاً در تابستان بسیار مهم است.
محل احداث ساختمان باید اندکی مرتفع باشد تا زهکشی واقع در سطح خارجی به اطراف و دور از ساختمان هدایت شود تا جریان آب حاصل از برف و باران را که می‌تواند در بسترها نفوذ کند، به حداقل برساند.
اگرچه خیس شدن بسترها از زیر بعید است ، اما باز هم انتخاب محل مناسب با کمترین خطر محیطی احتمالی از نظر نشت مهم است. در صورتی که رطوبت مطلوب بسترها در حد 45 تا 55 درصد حفظ شود، زهکشی را باید به حداقل رساند. این میزان از رطوبت به خوبی کمتر از ظرفیت معمول نگهداری آب یک بستر کمپوست مناسب است (حدود 72%).
محل‌های ساخت و سازی که نیاز به گودبرداری یا خاکبرداری در شیب دارند، ممکن است منجر به جاری شدن منابع آب زیرزمینی ، به ویژه در زمان‌های بارانی شوند. حضور آب در زیر بستر کمپوست مشکلی است که به بالاتر رفتن سطح رطوبت کمک میکند. لوله‌ی زهکشی برای برداشتن این آب از محل ساختمان لازم است.
کف بستر باید خاک رس، شن یا بتن باشد. کف بتنی هیچ مزیت خاصی ندارد. بنابراین تاسیسات جدید عموماً از کف رسی استفاده میکنند که بالقوه ارزانتر است. هم بتن و هم خاک رس می‌توانند میزان نشت به زمین زیرین راکاهش دهند. با این حال در بعضی از شرایط برای جلوگیری از آلودگی آب‌های زیرزمینی نیاز به بتن یا کف متراکم معادل آن است. در مرحله‌ی برنامه‌ریزی ساخت و ساز با موسسه‌ی مناسب مشورت کنید.
تصویر 6) این جایگاه‌ها بیش از حد نزدیک به هم ساخته شده‌اند. بین جایگاههای مجاور باید حداقل 100 فوت فاصله باشد تا جریان هوا به حداکثر برسد.
طرح اولیه :
اکثر جایگاههای تازه ساخت با بستر کمپوست با اصلاح طرح‌های موجود برای دو، سه یا چهار ردیف فری استال با بدنه‌ی چوبی، استیل یا حلقه‌ای ساخته می‌شوند. حتی برخی از تولیدکنندگان جایگاههای خود را با ابعادی ساخته‌اند که بعد امکان تبدیل شدن به فری استال را با افزودن راهروهای بتنی، سکو‌های فری استال، تقسیم کننده‌ها و آبخوری‌ها داشته باشد. این اصلاحات باعث انعطاف‌پذیری روش کار درصورتی که تولیدکنندگان متوجه عدم برآورده شدن نیازها با امکانات موجود یا تغییر در بازار یا عرضه‌ی بستر شده و می توانند اصلاحات را اعمال میکنند.
طرح‌های مختلف جایگاه وجود دارد و طرح‌های پیشنهادی دانشگاه Wisconsin و دانشگاه Minnesota در تصویر 7 و 8 نشان داده شده است. این طرح‌ها ساختمانی با فضای باز مناسب در دیوار جانبی و هواکش عریض روی خرپشته برای تهویه‌ی مناسب هستند (تصویر 9). هرچند نگرانی‌هایی در مورد تهویه‌ی مناسب سازه‌های قوسی وجود دارد، ولیکن این سازه ها نیز استفاده شده است..
این سازه فضای استراحت باز با بستر کمپوست با راهرویی بتنی برای دسترسی به آخور و آبخوری‌ها است. این بستر با دیوارهای 1.2-0.6 متری از هر طرف و دیواری برای جدا کردن بستر از راهروی خوراک احاطه شده است. این طرح برای مدیریت رطوبت بستر مفید بوده و در قسمت خارجی جایگاه، دیوار حائل مواد بستر را درون جایگاه نگه می‌دارد (تصویر 11 و 12). این دیوارها ممکن است به صورت بتن برجا ریخته شوند یا به صورت پنل‌های بتنی متحرک، گاردیل بزرگراه یا پنل‌های چوبی باشند (تصویر 13). دیوارها با توجه به فشار بستر کود طراحی می‌شوند. ماشین آلاتی که روی بستر کمپوست حرکت میکنند باعث افزایش فشار سربار طراحی دیوار می‌شوند. با افزایش ارتفاع کمپوست، این دیواره‌ها دیگر مانع عبور گاو نیستند و برای ایمنی گاو نگرانی ایجاد میکنند (تصویر 14). بالا بردن مانع با فنس سیمی، کابل فولادی، سیم با فشار بالا (یک تخته‌ی 15-10 انتی متری باید قرار داده شود تا گاو متوجه شود که پرچینی در آن جاست)، میل گرد یا الوار چوبی، این خطر را از بین میبرد (تصویر 15). باید برای جلوگیری از جریان پیدا نکردن هوا، فنسکشی را به حداقل رساند.
تصویر 7) طرح پیشنهادی با راهروی خوراک، آخورها، آبخوری‌ها، دیوارهای حائل، راهروها و محوطه‌ی باز استراحت.
تصویر 8) طرح اولیه‌ی بستر کمپوست برای 100 راس گاو. این طرح سه راهرو برای رسیدن به بستر، محل ریختن غذا با ماشین و لبه‌ی 6 فوتی دارد. آبخوری‌ها در مقابل دیوار بتنی قرار دارند و بستر را از راهروی خوراک جدا میکنند. فقط از راهروی خوراک می‌توان به آنها دسترسی داشت. طرح به مقیاس کشیده نشده.
