محل نگهداری و عوامل مدیریتی تاثیرگذار بر آن که پتانسیل بهینه‌سازی رفتار استراحت در گاوهای سیستم‌های بسته را دارند دربرگیرنده طراحی فضا و سطح استراحت، توانایی گاو برای دسترسی به مکانی برای استراحت ناشی از تراکم جایگاه، زمان سپری شده درجایگاه و ریزمحیط حرارتی [1] فضای استراحت است.
تاثیر طراحی فضا و سطح استراحت بر زمان خوابیدن
فضای استراحت
مطالعات متعدد نشان داده‌اند که طراحی فضای استراحت می‌تواند بر زمان خوابیدن تأثیر بگذارد. زمان خوابیدن گاوها در فری‌استال‌های عریض‌تر متناسب با اندازه‌ی گاو بدون عواملی محدود کننده‌ی حرکت عادی بلند شدن و موقعیت راحت خوابیدن، طولانی‌تر است.
سطح استراحت
با این حال، یکی از مهم ترین عوامل موثر بر رفتار خوابیدن، بستر است. بنظر می‌رسد گاوها مخصوصا به مواد خشک بستر بسیار حساس هستند. کاهش معنی‌دار در زمان خوابیدن هنگامی که بستری با 27% ماده‌ی خشک نسبت به 86% ماده‌ی خشک مشاهده شد که با استفاده رو به رشد از بستر جامد کود بازیافتی حاصل از کود با رطوبت بالا برای گاوهای شیری ارتباط دارد.
استال‌های خشک با بستر عمیق در مقایسه با مت یا تشک، زمان خوابیدن را بهبود داده و به ندرت دفعات کمتر و طولانی‌تر خوابیدن در این بسترها دیده می‌شود. استال‌هایی با بستر عمیق به ویژه بسترهای شنی عمیق احتمالاً با تسهیل حرکات بلند شدن و خوابیدن با فراهم کردن ویژگی‌های بالشتکی ، چسبندگی و ایجاد تکیه گاه، و به طوری باعث بروز رفتار استراحت عادی می‌شوند. میزان بهبودی ضایعات سم در گاوهای لنگی که به جای کاه روی شن قرار می‌گیرند، با وجود کوتاه‌تر بودن زمان خوابیدن بیشتر است و به نظر می رسد که بسترهای تشک آبی که ویژگی بالشتکی و چسبندگی کمی برای سم در زمان بلندشدن و خوابیدن گاو فراهم می‌کنند، کوتاه ترین زمان خوابیدن گزارش شده را داشته باشد و نرخ بسیار بالایی از لنگش با استفاده از این بسترها رخ دهد.
دسترسی به فضای استراحت و تاثیر آن بر زمان خوابیدن
مطالعات باکاهش زمان خوابیدن نشان داده است که دسترسی به فضای استراحت برای گاو مهم است و در تأسیسات فری استال، نرخ تراکم بیش از 1 گاو در هر استال (100٪) تأثیر منفی بر زمان خوابیدن دارد. زمانی که گاوها برای شیردوشی از فری‌استال خارج می‌شوند نیز می‌تواند بر زمان موجود برای استراحت تأثیر منفی بگذارد. توصیه می شود که شیردوشی به گونه ای طراحی شود که زمان صرف شده برای شیردوشی در هر روز از 3 ساعت بیشتر نباشد تا زمان موجود برای استراحت بهینه شود و خطر لنگش کاهش یابد. در واقع، چارلتون و همکاران در سال 2014 نشان دادند زمانی که تراکم بیش از 100% است یا هنگامی که زمان شیردوشی بیش از 3.7 ساعت در روز باشد درهیچ گاوداری گاوها بیش از 12 ساعت در روز زمان برای خوابیدن نداشتند. نرخ بالای تراکم با افزایش تعداد دفعات خوابیدن و کاهش مدت زمان آنها همراه بود، که هم‌خوان با رقابت برای مکان استراحت و افزایش جابجایی‌ها از استال بود.
ریز محیط حرارتی و رفتار استراحت
به نظر می‌رسد رفتار استراحت به‌ویژه نسبت به ریزمحیط حرارتی حساس است، حدودا در شاخص دما – رطوبت 68 در جایگاه تغییرات رفتار و کاهش زمان خوابیدن مشاهده می‌شود. افزایش کوتاه مدت بار گرمایی می‌تواند تاثیرات عمیقی بر زمان خوابیدن داشته باشد و این اثر با از دست دادن بیش از 3 ساعت از زمان خوابیدن در روز اتفاق می افتد. این کاهش با کاهش مدت زمان خوابیدن در کلی دفعات خوابیدن نیز همراه است اما تغییری در تعداد دفعات دوره‌های خوابیدن روزانه ایجاد نمی‌کند. به طور خلاصه، رفتار استراحت بهینه در گاوداری‌هایی که محل استراحت آنها به خوبی با بسترهای عمیق به ویژه شن و ماسه پر شده و تراکم 100٪ یا کمتر از 100٪ دارند دیده می‌شود. این رخداد زمانی اتفاق می‌افتد که به گاو اجازه دسترسی کافی به مکان استراحت داده شده و کاهش استرس گرمایی با استفاده از فن برای کمک به حرکت هوا و خنک کردن با آب انجام می‌شود.
منبع:Symposium review: The impact of management and facilities on cow culling rates – ScienceDirect
[1] Thermal microenvironment
